اين سد با هدف تامين آب شرب كلان شهر تهران و كشاورزي دشت مازندران به ميزان 240 ميليون مترمكعب در سال احداث شده است.

سد لار در كشور ايران، استان تهران، 95 كيلومتري شمال شرقي تهران و بر روي رودخانه لار احداث گرديده و در سال 1359 مورد بهره‌برداري قرار گرفته است.

با توجه به فرار آب، در دوره پس از آبگيري سدلار تاكنون فعاليتهاي مطالعاتي و اجرايي مختلف و گسترده اي براي شناسايي مجاري فرار آب و جلوگيري از فرار و نشت آب انجام شده است. افزايش تعداد فروچاله ها و گسترش ابعاد بعضي از آنها ، بروز شكاف در برم بالادست خاكريز، نگراني از بابت پايداري بدنه سد را بوجود آورده است. هدف اصلي مطالعات، بررسي پايداري خاكريز بدنه سد و فراهم آوردن شرايط ذخيره سازي با حداقل تلفات آورد حوضه رودخانه لار است، تا از اين طريق آب بيشتر و با درجه اعتماد بالاتري براي شرب تهران منتقل شود. براي نيل به اين هدف، اولين راهكار پايدارسازي بدنه سد لار و آب بندي كامل و يا كاهش درصدي از نشت درياچه است. رعايت حداقل تداخل با بهره برداري فعلي از درياچه ، خصوصا از ديدگاه تامين آب تهران مهمترين ويژگي راهكار پيشنهادي است. در صورت غيرعملي بودن گزينه هاي آب بندي (زيرسطحي و سطحي)، احداث سازه جايگزين و يا كنترل نشت به روش غيرسازه اي مورد توجه قرار گرفته است.

در صورت توفيق به آب‌بندي زير سطحي و سطحي، عليرغم عدم قطعيت‌هاي موجود دستيابي به اهداف اوليه احداث سد مهمترين دستاورد مي‌باشد. تكنولوژي جهاني در استفاده از راهكارها و مصالح موجود دامنه مطالعات گسترده‌اي را پيش رو قرار خواهد داد.